نوع مقاله : مقاله پژوهشی
چکیده
مهم‌ترین عامل پیشرفت یک کشور درنهایت به نوع انسان‌ها و میزان استفاده از قوّة تفکّر و خلّاقیت آن‌ها بستگی دارد؛ درس انشا از جمله دروسی است که خلاقیت در آن نقش مهمی ایفا می‌کند؛ اما جوّ حاکم بر آموزش کشور سال‌هاست که این درس را از رسالت اصلی خود دور نگه داشته است. پژوهش حاضر به دنبال یافتن راه حلی برای این مسئله است؛ به همین منظور به مقایسة اثربخشی روش تدریس بدیعه پردازی با سنتی بر درس انشای دانش آموزان دورة ابتدایی پرداخته است. روش تحقیق در این مطالعه کاربردی و از نوع نیمه تجربی است که از پیش آزمون و پس‌آزمون در آن استفاده شده است. جامعة آماری، 150 دانش‌آموز , نمونه ی آماری 20 نفر از دانش آموزان پایه ی ششم هستند که به صورت هدفمند انتخاب شدند مجموع دانش آموزان تنها به‌صورت یک گروه قرار داده شدند. در نیمی از سال کلاس انشا به همان روش سنتی اداره شد و پس از گرفتن آزمون، در نیمة دوم سال در همان کلاس، درس انشا با روش بدیعه پردازی آموزش داده شد. ابزار پژوهش حاضر عبارت بود از شش موضوع انشا که بعد از ارائة روش سنتی و بعد از تدریس به روش بدیعهپردازی نگاشته شد و با ملاک ارزشیابی که روایی آن مورد تأیید استادان صاحب‌نظر قرار گرفته بود نمره‌گذاری شد. سپس با نرم‌افزار spss و آزمون t موردبررسی و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد:آموزش به روش بدیعهپردازی در مقایسه با روش تدریس سنتی تأثیر بیشتری بر ارتقای توان انشاءنویسی دانش آموزان دوره ابتدایی داشته است.
کلیدواژه‌ها
)