نوع مقاله : مقاله پژوهشی
چکیده
هدف این پژوهش مقایسه اثر بخشی هر یک از الگوهای یادگیری مشارکتی (پژوهش گروهی و جوریار با یادگیری سنتی) بر میزان خودکارآمدی فراگیران در درس دین و زندگی میباشد. این پژوهش با طرح شبه تجربی با اجرای (پیش آزمون - پس آزمون) و گروه گواه انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه هنرجویان هنرستانهای ناحیه2 اردبیل میباشد. شیوه نمونه‌گیری پژوهش تصادفی چندمرحلهای بوده و در مجموع 76 نفر در 3 کلاس به عنوان افراد نمونه انتخاب شدهاند (تعداد پژوهش گروهی، 27 نفر؛ گروه جوریار، 26 نفر و گروه یادگیری سنتی، 23 نفر). مدت اجرای کاربندیهای پژوهش 6 هفته (42) روز است. ابزار جمع‌آوری اطلاعات، مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر بوده است. دادههای این پژوهش با آزمون MONOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج اجرای آن حاکی از اثر بخشی روش پژوهش گروهی و جوریار، نسبت به روش آموزش سنتی در افزایش میزان خودکارآمدی هنرجویان میباشد. نتایج این پژوهش با بسیاری از پژوهشهای انجام یافته پیشین در زمینه اثربخشی یادگیری مشارکتی همسویی دارد.
کلیدواژه‌ها
)