چکیده

مقدمه
درس پژوهی[1] رویکرد­ی ­همکاری محور به توسعه حرفه­ای معلمان است، که از کشور ژاپن منشاء گرفته است (فرناندز و یوشیدا، 2004؛ لوئیس و تسوچیدا، 1998؛ استیگلر و هیئبرت، 1999). زمانی که این رویکرد اولین بار در اواخر دهه­ی 1990 در ایالات متحده معرفی شد، به سرعت توجه مربیان و کارشناسان آموزش آمریکا را به خود جلب کرد، زیرا تصور بر این بود که این رویکرد یک نوآوری مؤثر و قابل اقتباس می­باشد (چاکسی و فرناندز، 2004؛ گروه تحقیقاتی درس پژوهی­، 2007؛ لوئیس و همکاران، 2004؛ شورای پژوهش­های ملی، 2002؛ آزمایشگاه تربیتی منطقه شمال، 2002؛ ریچاردسون، 2004؛ استپانک­، 2001، 2003؛ ویلمز، 2003). درس پژوهی ویژگی­های مؤثر سایر برنامه­های توسعه­ی حرفه­ای که در پژوهش­های قبلی شناسایی شده­اند را شامل می­شود. این رویکرد براساس مکان، کار محور، مبتنی بر یادگیری دانش­آموز، بر پایه­ی همکاری و پژوهش مداری می­باشد (جل و گیلبرت­، 2004؛ برکو، 2004؛ کچران- اسمیت و لایتل­، 1999، 2001؛ دارلینگ – هاموند، 1994؛ وانگ و ادل، 2002؛ لیتل، 2001؛ هاولی و ولی، 1999؛ ویلسون و برن، 1999).
   درس­پژوهی همچنین یکی از کانون­های توجه کنفرانس نهم (کنگره بین­المللی آموزش ریاضی[2]) در سال 2002 بود، و در بسیاری از کشورهای دیگر گسترش یافته است (فوجیتا و همکاران، 2004؛ لو­، 2003؛ دانشکده­ی ملی رهبری مدرسه، 2004؛ شیمیزو و همکاران، 2005). علی­رغم آهنگ سریع اتخاذ این شکل از توسعه­­ی حرفه­ای، این رویکرد هنوز هم در کشورهای دیگر غیر از ژاپن­، جدید و تازه محسوب می­شود، و بنابراین مدارس و معلمان در این کشورها هنوز در مرحله­ی اولیه­ی اتخاذ نوآوری برای نظام­های آموزشی خود هستند.­ مجموعه­ای از ادبیات درس پژوهی وجود دارد، اما ما هنوز درک روشن و گسترده­ای از یادگیری معلم با انگیزه از درس­پژوهی و نیز الگویِ جا افتاده­ای برای آن نداریم. هدف از مقاله­ی حاضر این است یک بررسی اجمالی از درس­­پژوهی همراه با ساختار (گوناگونی)، تاریخچه­، و بررسی ادبیات درس­پژوهی نوظهور را ارائه دهد تا الگوهای یادگیری معلم در درس پژوهی را شرح دهد و نیز برنامه­های پژوهشی آینده راجع به درس­پژوهی را شناسایی کند.



[1]. Lesson Study


[2]. International Congress On Mathematics Education / Icme