چکیده
فرهنگ مثبت‌اندیشی آموزشی معلمان جوّ همکارانه، سلامت مدرسه، موفقیت تحصیلی دانش‌آموزان و اثربخشی مدرسه را تسهیل می‌کند. هدف از این مطالعه شناسایی عوامل توسعه‌دهنده فرهنگ مثبت‌اندیشی آموزشی معلمان شهر تهران در سال تحصیلی 1401-1402 بود. این مطالعه با رویکرد کیفی از نوع پدیدارشناختی انجام شد. حجم نمونه شامل سه نظریه‌پرداز بین‌المللی و بیست ویک کارشناس داخلی در حوزه تعلیم‌وتربیت بود که به طور هدف‌مند انتخاب شدند و با آن‌ها مصاحبه نیمه‌ساختاریافته صورت گرفت. داده‌های لازم بر اساس اشباع نظری جمع‌آوری گردید. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل دادهها، نرم‌افزار NVivo10 با بهره‌گیری از کدگذاری (باز، محوری و گزینشی) مورداستفاده قرار گرفت. یافته‌های این تحقیق حاکی از آن است که هفده عامل بیشترین نقش را در رشد و توسعه فرهنگ مثبت‌اندیشی آموزشی معلمان در مدارس ایفا می‌نمایند. این عوامل به ترتیب اولویت عبارت‌اند از: «کیفیت زندگی معلمان»، «توانمندسازی معلمان»، «ویژگی‌های انگیزشی»، «ساختار توانمندساز»، «ویژگی‌های شخصیتی»، «نظارت و راهنمایی»، «تعاملات سازنده»، «آگاهی‌بخشی»، «ویژگی‌های اخلاق حرفه‌ای»، «کیفیت فعالیت‌های آموزشی و پرورشی»، «بازخورد سازنده»، «کیفیت محیط آموزشی»، «امنیت روانی و شغلی»، «کیفیت برنامه درسی»، «سیاست‌گذاری‌های آموزشی»، «شایسته‌سالاری» و «عدالت سازمانی». در نهایت عوامل شناسایی شده هفده‌گانه می‌تواند منشور راهنمای برنامه‌ریزان و سیاست‌گذاران آموزشی کشور قرار گیرد. از طرفی، فرهنگ مثبت‌اندیشی آموزشی معلمان در مدارس زمانی رشد و توسعه پیدا می‌کند که عوامل مطروحه به طور هماهنگ موردتوجه قرار گیرند.
کلیدواژه‌ها
)