چکیده

هدف مقاله حاضر روایت‌پژوهی آثار اجتماعی مشارکت مردمی مدیریت بحران کرونا بر دانشجومعلمان دانشگاه فرهنگیان بود. این پژوهش با رویکرد کیفی و روش پدیدارشناختی با استفاده از روش ون منن انجام شد. جامعه موردمطالعه ۶۳ نفر از دانشجومعلمان دختر و پسر ممتاز و سرآمد دوره کارشناسی دانشگاه فرهنگیان به انتخاب استادان در سال تحصیلی 1400-1399 بود. ابزار پژوهش پرسش‌نامه بازپاسخ بوده و داده‌ها پس از بررسی 37 پاسخ‌نامه به اشباع رسید. نتایج پژوهش بیانگر تأثیرات اجتماعی قابل‌توجه مشارکت مردمی رویارویی با بحران کرونا بر دانشجومعلمان دانشگاه فرهنگیان بود. این تأثیرات را می‌توان در دو دسته تغییرات نگرشی و تغییرات عملکردی تقسیم نمود. از مضامین یافته‌شده در تغییرات نگرشی تغییر دیدگاه در زمینه اهمیت کمک‌کردن و میزان تأثیر حمایت‌های اجتماعی، ارتباط سلامت فردی با سلامت اجتماعی، شناخت اهمیت همدلی و انسجام اجتماعی، رشد ملی‌گرایی و حس تعلق به وطن، قانون‌گرایی و باور به توانمندی‌های جوانان است. همچنین در حوزه تغییرات نگرشی، شرکت‌کنندگان این پویش را مورد قضاوت و ارزشیابی قرار دادند؛ مضامین استخراجی این بخش عبارت‌اند از: لزوم همدلی و همراهی ملت و دولت، لزوم آموزش همگانی و فرهنگ‌سازی و لزوم پیش‌بینی و برنامه‌ریزی‌های قبلی. شرکت‌کنندگان در هر سه مورد از عملکرد دولت وقت انتقاد کردند. در حوزه عملکرد اجتماعی نیز داده‌ها نشان‌دهنده همراهی گسترده آنان با این حرکت مردمی بود. از دیگر مضامین استخراج شده رضایت شرکت‌کنندگان از انسجام اجتماعی کل اقشار و اقوام جامعه ایرانی در رویارویی با این بحران بود.