چکیده

پژوهش حاضر به ارزیابی برنامه های فرهنگی- اجتماعی پردیس ها و مراکز دانشگاه فرهنگیان استان تهران در دوران کرونا و پسا پرداخته است. برنامه های فرهنگی-اجتماعی شامل: (کلاس های فوق برنامه؛ برگزاری نمایشگاه ها؛ کانون های فرهنگی –اجتماعی؛ انجمن های علمی؛ برگزاری مسابقات فرهنگی؛ برگزاری جشنواره های فرهنگی؛ برگزاری اردوها؛ برگزاری مراسم و مناسبت های ملی و مذهبی؛ تشکل های دانشجویی؛ نشریات دانشجویی و ...، می شود که از پنج بعد: 1-میزان علاقه‌مندی و احساس رضایت به برنامه ها 2- میزان احساس ضرورت به برگزاری برنامه ها 3-میزان آگاهی و اطلاع از برنامه ها 4-میزان حضور و استفاده از برنامه ها 5- میزان تمایل به مشارکت در اجرای برنامه های فرهنگی اجتماعی، ارزیابی ها صورت گرفته است. مطالعه حاضر یک مطالعه کاربردی، توصیفی  و میدانی با استفاده از تکنیک دلفی بوده است. 326 پاسخگو شامل 212 دانشجو معلم و 114 نفر از کارکنان و اساتید شاغل در پردیس ها و مراکز دانشگاه فرهنگیان استان تهران را مورد ارزیابی قرار داده است. روایی پرسش نامه صوری و از منظر متخصصان ارزیابی شده و مقدار 87/0=α بیانگر پایایی ابزار سنجش است. این پژوهش در دو مرحله انجام گرفت. داده های جمع آوری شده در دو بخش آمار توصیفی (میانگین، فراوانی، انحراف استاندارد) و آمار استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. همچنین در این پژوهش عوامل داخلی (نقاط قوت و ضعف) و عوامل خارجی (نقاط فرصت و تهدید) شناسایی شد.نتایج پژوهش حاضر می تواند برای مسؤلان دانشگاه فرهنگیان و دانشجویان در راستای بهبود و توسعة برنامه های فرهنگی و اجتماعی در دوران کرونا و پسا کرونا قابل استفاده باشد.