چکیده: با ظهور پارادایم‌های جدید در نظام آموزشی، بر نیاز به فناوری اطلاعات در محیط‌های آموزش عالی تأکید می‌شود. با توجه به اهمیت فناوری اطلاعات در آموزش معلمان فکور مبتنی بر فاوا، این پژوهش به واکاوی نقش فناوری اطلاعات در آموزش معلم فکور و نقش دانشگاه فرهنگیان جهت کیفیت‌بخشی برنامه درسی فاوامحور دانشجو معلمان و ایجاد این بستر می‌پردازد. روش پژوهش، توصیفی از نوع مروری است که به شیوه‌ی کتابخانه‌ای و با استفاده از منابع پیشین و با ابزار فیش برداری انجام شده است. در این راستا، فناوری اطلاعات، اهداف آموزشی، ضرورت و اهمیت آن در تربیت معلم فکور مورد بررسی قرار گرفت؛ رویکرد سازنده‌گرایی به‌عنوان مبنای هدف‌گذاری، در این زمینه مورد تحلیل واقع شد و روش تدریس آموزش فعال فناورانه معرفی گردید و سپس رسانه‌ها و تکنولوژی‌های آموزشی متداول در حوزه فناوری اطلاعات معرفی شد. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که دانشگاه فرهنگیان به‌عنوان تنها نهاد رسمی آموزش معلم، رسالت مهمی جهت آموزش دانشجو معلم فاوامحور دارد به‌طوری که بدون آشنایی دانشجو معلمان، با فناوری اطلاعات، نمی‌توان به رسالت آموزش آموزش دست یافت. این دانشگاه نوبنیاد که معلمان جوان را برای تدریس در کلاس‌های درس هوشمند امروزه، آماده می‌سازد، باید این پتانسیل و توانایی را دارا شود که بتواند بستر مناسب را برای اثرگذاری فناوری اطلاعات در آموزش فراهم ساخته و سبب کیفیت‌بخشی آموزش اثربخش گردد.
منفردی راز, براتعلی, عباسی جوشقان, احسان, سلیمان پور عمران, محبوبه, & سنگ سفیدی, رضا. (1394). نقش دانشگاه فرهنگیان در تربیت‌معلم فکور با رویکرد برنامه درسی فاوامحور. نظریه و عمل در تربیت معلمان, 1(1), 15-36.
MLA
براتعلی منفردی راز; احسان عباسی جوشقان; محبوبه سلیمان پور عمران; رضا سنگ سفیدی. "نقش دانشگاه فرهنگیان در تربیت‌معلم فکور با رویکرد برنامه درسی فاوامحور". نظریه و عمل در تربیت معلمان, 1, 1, 1394, 15-36.
HARVARD
منفردی راز, براتعلی, عباسی جوشقان, احسان, سلیمان پور عمران, محبوبه, سنگ سفیدی, رضا. (1394). 'نقش دانشگاه فرهنگیان در تربیت‌معلم فکور با رویکرد برنامه درسی فاوامحور', نظریه و عمل در تربیت معلمان, 1(1), pp. 15-36.
VANCOUVER
منفردی راز, براتعلی, عباسی جوشقان, احسان, سلیمان پور عمران, محبوبه, سنگ سفیدی, رضا. نقش دانشگاه فرهنگیان در تربیت‌معلم فکور با رویکرد برنامه درسی فاوامحور. نظریه و عمل در تربیت معلمان, 1394; 1(1): 15-36.
)
